Sait: Off... Nazım lan sen bilirsin, niye böyle akşam olunca bir hüzün çöküyor insana?
Nazım: Çünkü gün bitiyor abi. bir de zaman geçiyor tabi o ürkütüyor insanı. bitiyor yani. bir gün daha bitiyor. sonuçta bir son var, içten içe biliyorsun bunu. her akşam o sona doğru biraz daha yaklaşıyorsun yani. biraz daha. biraz daha. Nazım Hikmet ne diyor biliyor musun abi?
Sait: Ne diyor lan?
Nazım: İnsan diyor, öleceğini bile bile nasıl yaşar? ya çıldırır, ya öleceğini unutur. rahmetli annem Hep derdi ya, "aman yaşadığım kadar mı yaşayacağım?"
Sait: Yani?
Nazım: Yani geldik gidiyoruz elde var sıfır.
Orhan: Hem de bir sürü sıfır.
Nazım: Alt alta koy hepsi yine sıfır ediyor.
Orhan: Sıfıra sıfır, elde var sıfır.
Nazım: Ama sıfırın da bir günahı yok yani, o da yalnız başına güzel öyle. Mesela her şey sıfırla başlar ama bizim elimizde hiç oluyor o. Biz de onunla beraber yavaş yavaş hiçe dönüyoruz."
