Gitmek istersen yol senin 
Kalırsan eğer buram senin 
İçimde bir sıkıntı var 
Derdim büyük ama bilirim ki 
Kimi beklersen onu ararsın 
Kimi istersen onu bulursun 

Yanında...

-Yazarım sana!
Yazma! o zaman bekliyor insan...
Ee buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor.
Kalanlar da bekliyor... ama bazen çok uzun bekliyor...
Yani mesela zannediyosun ki; bi yoldan birisi gelecek boş uzun bir yol devamlı ona bakıyorsun...
Sonra hiç kimse gelmiyor...
Yazma arkadaş!

Birşeylerin düzenli olarak yolunda gitmesini beklemek, hayattan beklediğimiz bir bencillik miydi?
Rutin bir hayat mutluluk verir miydi ki?
Evet, aksilikler de bazen heyecan verir. Kan basıncınızı artıracak onca neden varken. Sevişin bre dostlar, endorfin salgılarsınız. Diğer türlüsü mide kramplarına neden olabilir.

İnanmak istediğim herşeye inandım bugüne kadar,
Sonunda öleceğimi, sonunda kanayacağımı bildiğim halde.
İstediğim her şeye inandım.
Birşeyleri elde etmeye çok yakın hissettiğimde de kaybettim..

Mutluluk ve zevkten kendilerinden geçmişçesine dans ediyorlardı sokaklarda, bense ilgimi çeken insanlar söz konusu olduğunda hep yaptığım gibi peşlerinden sürükleniyordum, çünkü benim için yalnız çılgın insanlar önemlidir, yaşamak için çıldıranlar, konuşmak için çıldıranlar, kurtarılmak için çıldıranlar, aynı anda her şeyi birden arzulayanlar, hiç esnemeyen, beylik laflar etmeyen, yıldızların arasında örümcekler çizerek patlayan ve en ortalarındaki mavi ışığı görenlere, “vay canına!” dedirten o muhteşem sarı patlayıcılar gibi yanan, yanan, yanan insanlar.

Kopyalayarak çoğalmaz ki gendeki özgür ruh.

Herkes olan bitenin farkında, sadece kimse bir halttan haberi yokmuş gibi davranıyor. Çünkü farkına varmak insana acı verir. Ama farkına varmıyormuş gibi davranmak insanların acılarını azaltır... 

Bir kadının dudaklarında değildir aşk.
Bedeninde hiç değildir.
Aşk, kadının göz kapaklarındadır.
Kadın, göz kapaklarında saklar o adamı.
Ne kadar yanarsa yansın canı, ağlayamaz bazen.
Sımsıkı yumar gözlerini.
Adam hep orda kalır.
Kadın, asla bırakmaz adamı.
Kadın, asla vazgeçmez ondan.


Yüzü değil gönlü güzel kadınlara...

Sıradan Bir Gün

Ruhunda çıkmaz bir yola girebilir. Bileklerin ağrıyana dek koş! Sadece koş! 
Her an güzel olacak değil ya. Elbette mutsuz da olacaksın. Ağlayacaksın, uyduruk kitaplar okuyacaksın, uyduruk biralar içeceksin, gereksiz küfürler edeceksin, aşk acısı mı? O de ne. Her şarkıda zaten keyif vermiyor ki!
Sonra mı? Uyandığın yeni güne merhaba de! Karşına ilk çıkana gülümse. Evet bunu yap. Pozitif olun işte eşek sıpaları. 

Benim sana verebileceğim çok bir şey yok aslında...
Çay var içersen,
Ben var seversen,
Yol var gidersen...

Aşık Veysel