96, İzmir. Pınarbaşı gazinosu. Biz Bulgar'ın damında boğma rakı içiyorduk seninle. İki el silah sesi diye geçtiler telsizden. Senin karın o sıralar hamile, o gün İstanbul'dan telefon gelmiş sana ilk bana söyledin. Kızım olacak Cevdet dedin! Sarıldık birbirimize, kalbinin sesini duydum senin, sahur davulu gibi vuruyordu kalbin. Ben dedim, ıslatalım bunu. Bulgar'ın oraya gittik. Sonra telsiz gelince kalktık, ayakta duramıyoruz. Gittik, gazinonun arka kapısından dolandık. İlk cesedi gördük. İçeriden de çığlıklar geliyor. Deyyus bağırıyor, sus orospu sus diye. Biz daha içeri dalamadan sıktı pezevenk. Sustu kadın. Ben böyle elimi kaldırdım, iki yaptım sana. İki ceset. Mermiyi namluya sürdüm. Sonra bir çığlık daha duyduk. Kızın biri bize doğru koşturuyor. Kapıyı açtı tam çıkacak, arkadan vurdu deyyus. Kızcağız önümüze düştü. Gencecik kız. Yüzü gözü boyalı. Üç ceset etti. İki de telsizden, etti beş. Mermi sayıyoruz seninle. Şarjörü boşaltsın, alacağız içeri. Sonra duyduk sesi. Şarjörü attı, yenisini taktı puşt. Daha kim bilir neler var yanında. Cephaneyle gelmiş gazinoya. Rambo sanki. Senin yüzüne baktım. Sen taş yutmuş gibi oldun. Tabii farkındayım, karını düşünüyorsun. Doğacak evladını düşünüyorsun. İçeriden çığlıklar geliyor. Herif sıkıyor. Biz dalsak bize de sıkacak. Sana baktım senin çenen titriyor, elinde makine titriyor. dedim ki Selahattin sen girme. Sen burada dur. Ben tek başıma daldım içeri. Herif önce karnıma sıktı bir tane. Ben indirdim pezevengi. Yerden bir tane daha sıktı. O da buraya, sağ omzuma. Altı ceset. Biri garson, gerisi kız. Biri daha on dokuz yaşında. Ben çok istedim bir kız evladım olsun, olmadı. Senin evladın analı babalı büyüsün istedim. Allah sana evlat acısı göstermesin Selahattin. Allah kimseye vermesin. Şimdi suyunu iç, siktir git benim evimden. Bir daha geleceksen adam gibi gel. Kanıtla gel. Ekip arabasıyla gel. Ağzımı yoklamaya gelme. Sokarım hürmetine.

İlk başlarda iş kolay. Ama yükselmeye başladıkça dağ sarpa sarıveriyor... Dimdik kayaların, uçurumların arasında kalıveriyorsun. Gücün azalıyor... Derken senin gibi bir yolcu daha çıkıyor. Yoldaşınla omuz omuza, can cana verip bir keçi yolu açıyorsun kendinize. Artık tek başına değilsin. Biliyorsun ki artık o yolu iki kişi yürüyeceksin... Dağ yine yalçın. Ama artık yürümek zevkli. Nefesim tükenecek diye korkmuyor insan. Çünkü yanında kendi nefesin gibi bir nefes daha var...

Şarkılar bize der ki; her birimizin içinde bir mucize vardır. Ve bu mucize yalnızca bir tek kişi içindir ve onunla yakınlaştığımız da, evren uzanarak kaderimizin gerçekleşmesine yardım eder.

Gün gün ile barışmalı
Kardeş kardeş duruşmalı
Koklaşmalı söyleşmeli
Korka korka yaşamak ne

Kör olasın demiyorum
Kör olma da gör beni…

Zaman hayatımızın bir yanılsamasıdır. Geçmişi çok hızla tükettiğinde ve geriye bıraktığın yılların ağırlığı bir tüy kadarken, gelecek zamanı beklemek ömrünün törpüsüdür. Adeta saniye saniye geçer.

Kişinin olduğundan farklı görünmesi beyhude bir çaba. Zira insan için ilginç olan, yeni bir başlangıçlara nasıl tepkiler vereceğidir. Bu yeni başlangıçlara uyum sağlayan insanın bir süre sonra bedeni de ruhu da tazelenir.

Yaşadığımız coğrafya ile yaşanılır istediğimiz dünyanın pek alakası yok. İkisi arasında ezilen bir kafadan başka bir maneviyata da sahip değiliz.

Bu iki dünyanın dışında kaldığınız zaman yalnızlığınız daha da mühürlenir. Bu durum bazen bakış açınızı değiştirmeye neden olabilir.

“Yaşamının doğal bir biçimde akmasına izin ver;
Onun da mükemmelliğin bir kabı olduğunu bil.
Soluk alıp vermen gibi,
Bazen önde, bazen geridesindir;
Bazen güçlü, bazen zayıfsındır;
Bazen insanlarla beraber, bazen yalnız başınasındır.”

acılardan daha büyük bir yer yoktur
bir tek evren var, o da kanayan bir evren

Kimi ölüler bize ne kadar yakın. Yaşayanların birçoğu ne kadar da ölü.